…ξέρετε, μιλάει εκεί που εμείς οι “παλιοί αριστεροί” δεν έχουμε καν τη δυνατότητα να απευθυνθούμε και χάσαμε: στη νέα γενιά. Μη νομίζετε ότι οι σέλφις, η πολιτική που έχει και θέαμα αλλά και προσωπικά στοιχεία, απευθύνεται στους 60άρηδες ή τους 70άρηδες. Σιγά να μην μπορεί η γενιά μας, αυτές οι ηλικίες και πάνω, να κατανοήσουν γιατί τρέχουν οι 20άρηδες και 30άρηδες και κυνηγούν τον Κασσελάκη για μια αγκαλιά ή μια φωτογραφία, ένα αστείο ή ακόμα και μια υπόσχεση.
Είναι φανερό πλέον ότι το κλίμα για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που υπήρχε μέχρι πριν από μερικούς μήνες. Κι αυτό έγινε ξεκάθαρο με την παρουσία και περιοδεία του προέδρου του Στέφανου Κασσελάκη στην Κρήτη. Το να περπατά στο δρόμο και να τον περιμένουν εκατοντάδες για να φωτογραφηθούν μαζί του ή να του σφίξουν το χέρι, να του φωνάζουν από τα καταστήματα ή τις καφετέριες να πάει για τον χαιρετήσουν, είναι μια ένδειξη.
Ξέρετε, είναι επίσης φανερό, ότι ο Κασσελάκης δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως ένας γραφικός και αμετροεπής νεαρός πλούσιος της ομογένειας που ήρθε να γεμίσει τις ώρες του στην Ελλάδα. Μπορεί έτσι να τον αντιμετωπίζουν ακόμα κάποιοι στην “Νέα Αριστερά” καθώς η απαξίωση Κασσελάκη θα μπορούσε να σημάνει τη δικαίωση των βιαστικών επιλογών τους. Όμως πλέον “δεν γελούν οι πολλοί με τα καμώματα Κασσελάκη”, όπως ήθελαν να μας πείσουν ο Τσακαλώτος, η Εφη, ο Φίλης, ο Τζουμάκας και οι συν αυτοίς.
Μέρα με τη μέρα, για όσους παρακολουθούν την πορεία του ακόμα και με επιφυλάξεις, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο όταν έλεγε, παραδίδοντάς του την προεδρία του κόμματος, ότι “μαθαίνει γρήγορα”. Φυσικά και δεν μιλάει “τόσο καλά”, όπως ένας παλιός αριστερός, αλλά αρχίζει να μιλάει σοβαρά για τις αριστερές και προοδευτικές πολιτικές, να αναπτύσσει σχέδιο και όραμα, ακόμα και με φάλτσα και με διαφωνίες σε μερικά από όσα λέει. Άλλωστε ποιος θα ήθελε ο ηγέτης της παράταξης που φιλοδοξεί να οδηγήσει στην προοδευτική αντεπίθεση και ανατροπή να μιλάει όπως “ένας παλιός αριστερός”; Μάλλον ευτυχώς που δεν το κάνει, όταν αυτό που λέμε “παλιοί αριστεροί” στην Ελλάδα είναι ασφαλώς ένα μονοψήφιο νούμερο τη στιγμή που να κάνεις την ανατροπή πρέπει να συσπειρώσεις ένα περίπου 40% της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης λοιπόν μαθαίνει γρήγορα, μιλάει πολιτικά, δε μιλάει ξύλινη γλώσσα κι έχει αριστερή προοδευτική και πατριωτική αντίληψη, όπως λέει. Και καλώς χρησιμοποιεί την έννοια του πατριωτισμού, όχι γιατί την ξέχασε η αριστερά, αλλά γιατί με την πατριδοκαπηλία και τον ψευτοπατριωτισμό της δεξιάς και ακροδεξιάς η αριστερά φοβήθηκε την ταύτιση κι έκρυψε τον δικό της αληθινό και αποδεδειγμένο πατριωτισμό.
Ναι, δεν μιλάει όμως τον… Μαρξ ή τον Λένιν, ούτε καν όπως τον Κύρκο ή τον Αλέξη.
Αλλά ξέρετε, μιλάει εκεί που εμείς οι “παλιοί αριστεροί” δεν έχουμε καν τη δυνατότητα να απευθυνθούμε και χάσαμε: στη νέα γενιά. Μη νομίζετε ότι οι σέλφις, η πολιτική που έχει και θέαμα αλλά και προσωπικά στοιχεία, απευθύνεται στους 60άρηδες ή τους 70άρηδες. Σιγά να μην μπορεί η γενιά μας, αυτές οι ηλικίες και πάνω, να κατανοήσουν γιατί τρέχουν οι 20άρηδες και 30άρηδες και κυνηγούν τον Κασσελάκη για μια αγκαλιά ή μια φωτογραφία, ένα αστείο ή ακόμα και μια υπόσχεση. Αυτοί όλοι δεν ήταν στις παραλίες όταν ο Μητσοτάκης έπαιρνε το “41τακατό” κι ο ΣΥΡΙΖΑ έχανε συντριπτικά, οδηγώντας στην παραίτηση τον Αλέξη Τσίπρα; Και μόνον αυτόν ως να ήταν αυτός που μόνος τα έκανε σαλάτα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο μόνος που με σωστό ή λάθος τρόπος έδωσε και την ψυχή του όταν κάτι Τζανακοπουλαίοι και Σκουρλέτηδες κάνανε “υψηλή κριτική” ή ακόμα και υπονόμευση;
Τώρα λοιπόν ο Κασσελάκης ξεκινά από τη νεολαία. Αυτή που εμείς όλοι οι “μεγάλοι” θεωρούσαμε αδιάφορη και επικίνδυνη για το ίδιο της το μέλλον… Και απευθύνεται στη νέα γενιά με τους όρους της, με τους τρόπους της, με τον λόγο της, για να τους δείξει την αριστερή, την προοδευτική διέξοδο. Προφανώς δεν τους απευθύνεται απολίτικα. Αφού τους δείχνει τον άλλο δρόμο. Και το στοίχημα είναι να πάρει μέρος αυτή η νέα γενιά στη μάχη για τον άλλο δρόμο.
Ναι, υπάρχει ένα κλίμα που αλλάζει λοιπόν. Και δεν αλλάζει μόνο με φραμπαλά, όπως θα ήθελαν κάποιοι για να αυτοδικαιωθούν.
Ο Κασσελάκης μίλησε με τους εκπροσώπους των αναπτυξιακών φορέων στο Ηράκλειο. Μόνο το ΕΚΗ έλειπε και θα εξηγηθεί στη συνέχεια αυτό. Συναντήθηκε με όλες τις “παλιές καραβάνες” του τουρισμού, της επιχειρηματικότας, της οικονομίας, των αγροτών, των υπαλλήλων δημόσιων και ιδιωτικών, τους εκπροσώπους πρωτοβουλιών, των σεισμοπαθών του Αρκαλοχωρίου και δεν έδειξε ότι είναι ο “ουρανοκατέβατος” που μας τον παρουσίαζαν ΝΔ και αποχωρήσαντες “υπεραριστεροί”. Και μελετά και μαθαίνει και λόγο έχει. Όχι γενικά και αόριστα. Και σκέψεις και προτάσεις για μια αριστερή και ευρύτερα προοδευτική εναλλακτική λύση.
Ο Κασσελάκης ως πρόεδρος χτίζει ένα νέο κόμμα που θα πρέπει να είναι μέσα από την κοινωνία και μέσα στην κοινωνία. Γιατί αυτό που υπήρχε μέχρι τώρα, ακόμα και όταν ήταν στην κυβέρνηση, όταν δηλαδή είχε μεγάλη απήχηση, δεν είχε “δικούς” του δημάρχους, συνδικαλιστές, συνεταιριστές, φορείς, κοινωνία. Δεν είχε σχέση με την κοινωνία. Ο Αλέξης μαχόταν και έπειθε, αλλά κόμμα με σχέσεις στην κοινωνία δεν μπόρεσε ή δεν τον άφησαν να κάνει.
Στο Ηράκλειο για παράδειγμα, μέχρι την τελευταία διπλή εκλογική μάχη, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τα μεγαλύτερα ποσοστά του. Αλλά δείτε τι είχε ως ανταπόκριση και ως σχέση στην κοινωνία. Σχεδόν μηδέν. Ένα παράδειγμα, για να καταλάβουμε καλά την απόσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον με ανύπαρκτες δυνάμεις στο ΕΚΗ. Σχεδόν πάντα δηλαδή ήταν. ΚΙ όταν πριν λίγες ημέρες ζήτησε να συμμετάσχει το ΕΚΗ στη συνάντηση των φορέων στο Ηράκλειο με τον Κασσελάκη, το Εργατικό Κέντρο του προέδρου Βοργιά (παράλληλα αντιπεριφερειάρχη της περιφερειακής παράταξης που στηρίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) είπε “όχι, όποιος θέλει να μας δει να έρθει εδώ)! Πόσο αλαζονικό από ένα ξεφτισμένο θεσμό, όπως είναι σήμερα ο συνδικαλισμός, όπως εκφράζεται δηλαδή. Αλλά δεν είπε όχι μόνο με την παράταξη του Βοργιά. Το είπαν όλοι μαζί, ομόφωνα, Πασόκοι, ΝΔ, ΚΚΕ και… Νέα Αριστερά! Αφού εκεί δεν υπάρχει καν συριζαίος!
Λοιπόν, το ξεκίνημα έχει γίνει. Ας δούμε και τη συνέχεια για να ξέρουμε και να κρίνουμε οριστικά. Και ναι, στις ευρωεκλογές είναι μια πρώτη σπουδαία μάχη. Και για τα εθνικά και για τα ευρωπαϊκά. Και για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και για την προοδευτική αντεπίθεση και την ανατροπή.
Candiot
